Moja choinka

Przyszłaś choinko do mojego domu
z zapachem całego lasu,
Przyniosłaś zieleń
od bieli śniegu odbitą
wspomnienie letniego czasu,
Jak zalotnica ustrojona
w lampki i świecidełka,
Radością napełniasz serca każdego,
Uśmiech na twarzy, 
szczęście w duszy
wraz z tobą w domu zagości,
Na stole dodatkowe nakrycie
dla niespodziewanych gości,
Stojąc z opłatkiem w ręku
składamy sobie życzenia,
W choinkowych świateł powodzi
nieśmiało zanucimy kolędę
"Gdy się Chrystus rodzi..."

                   

Różaniec

źrodło: internet

Różańcem cały świat opleciony.
modlitwy na nim

nauczeni zostaliśmy przez Maryję

Każdy koralik w Różańcu

tajemnice z życia Jezusa i Maryi kryje.

Część radosna - z uśmiechów utkana

Z blasków i cieni - tajemnice światła

Z kropel łez i smutku - tajemnice bolesne

Z kwiatów róż, nadzieją powiązanych -

tajemnice chwalebne.

Ocalenie dla świata Maryja obiecuje

Módlcie się szczerym sercem -

a Ja was uratuję

Jak koło ratunkowe rzucone rozbitkowi

Tak Różaniec ocali życie

każdemu grzesznikowi.

             

Wiersz z okresu Solidarności - Odnowa

Odnowa to słowo jak hasło

To jasno świecąca nadzieja

Zadatek na lepsze jutro

Początek dzisiejszych przemian

Nie skrada się nocą w uliczkach

Nie stuka nieśmiało do bramy

Odnowa - to sygnał do czynu

Odnowa - to przecież my sami

To czas obrachunku przed ludem

Z państwowych pieniędzy i władzy

To cel robotniczych dążeń

I próba cywilnej odwagi

Nie chcemy w ciemnościach żyć dłużej

Odnowa nam skrzydła przypięła

Chcemy Ojczyznie służyć

By się z kryzysu dźwignęła

Niech spłaty ogromnych długów

Nie płoszą snu spokojnego

A skóra niech cierpnie na tym

Co nie bał się brać cudzego

Maszyny na złomowiskach

I niewdrożone projekty

Niech ruszą sumienia ministrów

By się nie bali korekty

Odnowa to wszystko nowe

Począwszy od myślenia

Nowe podejście do pracy

I  nowe zasady dzielenia

Lublin, 19 stycznia 1981 

Pożegnanie jesieni

Ostatni ciepły uśmiech
słońce figlarnie schowało
Na świecie zrobiło się ponuro
zimnym wiatrem powiało.

Opustoszały gniazda,
ptaki odleciały
Nie ma już zbóż na polach
ziarenka smutku zostały.

Pożegnanie na klonowym liściu
złota jesień napisała,
że musi już nas opuścić
choć zostać by chciała.

Ołowiane chmury nabrzmiałe wilgocią
jeszcze spokojnie drzemią
Gdy się zbudzą, warkoczami 
deszczu połączą niebo z ziemią.

W kałużach jak w lusterkach
małe światy odbite
odsłaniają tajemnice
tak sprytnie ukryte.