Znów nowy dzień...

Znów nowy dzień

świt obudził,

pełen planów i marzeń

problemów oczekiwanych

i niespodziewanych zdarzeń

Czy wiem jak go przeżyć?

 Czy nieznane ścieżki przetrę, 

Czy zobaczę obok innych ludzi?

Czy potrafię egoizm w sobie zdusić 

a miłość w sercu obudzić?

Czy przestanę gnać przed siebie 

niszcząc po drodze wszystko?

Czy rozejrzę się czasem dokoła

by zobaczyć to - co dalekie

i to co obok mnie - blisko?

Życie na ziemi jest chwilką,

kres przyjdzie na każdego człowieka.

Za granicą światła

             nieskończona wieczność czeka.

                            

Dzień wigilijny

Mróz zimnymi pazurami

drapie szyby w oknach

skrzą się na nich malowane

białe kwiaty paproci

Blade słońce zza chmur wygląda

Gdzieś słychać śpiew kolędy.

W pokoju zielona  choinka

ubrana w bombki i świecidełka

mieni się barwami tęczy.

Pod drzewkiem prezenty:

        zaadresowane dla każdego z gości        
        kolorowymi wstążkami powiązane

Wiersz z okresu Solidarności - Kwarantanna

Człowiek szczerze nauczył się mówić
Prosto z mostu, co myśli, co czuje
Po ogródkach domysłów nie kluczy
Mowi o tym co go denerwuje

Wszystko trzeba z perspektywy mierzyć
W głab się cofać i w przyszłość niepewną
Żeby plany i wykonanie
W rzeczywistośći stanowiły jedno

Ważyc czyny, nie słowa dziś chcemy
Analiza więc będzie dokładna
Kilka życiorysów trzeba przewertować
Dla winnych - kara przykładna

Dziewięćdziesiąt dni mamy przed sobą
Okres ciszy - lekarstwo na nerwy
Czas zdwojonego wysiłku
Pora uruchomienia społecznej rezerwy

To czas próby, przymiarka do życia
W nieco zmienionych układach
Może zacznie się coś wreszcie robić
A nie tylko gadać, gadać, gadać

To egzamin nowego rządu
Czy go zdadzą, czy my sie sprawdzimy
Po trzymiesięcznym okresie
Kwarantanny - zobaczymy


Lublin, 20 luty 1981


Wiersz z okresu Solidarności 2013 - Zmartwychwstanie
Wiersz z okresu Solidarności 2014 - Robotnicy
Wiersz z okresu Solidarności 2015 - Odnowa

Pierwszy śnieg...

Nieśmiały, pierwszy śnieg

do czarnej ziemi się tuli,

gdy na niej poleży dłużej

zmienia się w mokrą kałużę.

Z pałacu królowej Zimy

na zwiady został wysłany

ma stwierdzić, czy na jej przyjście

świat jest już przygotowany.

Sypią się z nieba białe puszki

siadają na drzewach i trawie

jak pierze z rozdartej poduszki

w psotnej, dziecięcej  zabawie.

Czysto się zrobi na chwilę

gdy śnieg przykryje brudne śmieci

niestety, szybko się stopi

gdy tylko słońce zaświeci.