Śnieżna pustka

Na białym oceanie śniegu

kępa drzew

jak wyspa ocalenia,

daje azyl od wiatru

dostarcza pożywienia.

Drobne ślady zwierząt

wiatr zaciera,

wygładza wszystkie koleiny, drogi  

i tylko śnieżna pustka nas otacza

i cisza, 

co aż w uszach dzwoni.

Zasłoną z wirujących płatków

niebo się z ziemią połączyło,

Świat zapadł w śmierci letarg

życie pod białą pierzynką 

zasnęło.

                               

Uśmiech

Chcę iść przez życie

z podniesioną głową,

nie chować się po kątach.

widzieć świat na różowo,

Niestety, czasem

wpadam w czarną dziurę

i wszystko wydaje się wtedy

szare i ponure.

Jedyną nadzieją jest 
uśmiech

który do szczęśliwego

doprowadza końca

rozjaśnia ciemności

jak jasny promień słońca. 

Jak fala suchy piach obmywa

gdy spienione wody toczy,

tak uśmiech radość w serca wlewa

i rozpromienia oczy.

Choć mały i nieśmiały

potrafi jednak wiele

usuwa z życia wrogów

zostają tylko  przyjaciele.