Nowa Warszawa

Na horyzoncie szklane domy
wysokie jak latarnia morska
w powietrzu słońcem nasyconym,
w nadciągającym  mroku nocy
kierunek wskażą zagubionym.
Warszawa zmienia swe oblicze
Pałac kultury już nie góruje
w pejzażu miasta.
Tuż obok niego sieć wyższych domów
z ziemi wyrosła,
Warszawa - miasto życiem tętniące
tysiące ludzi spotkasz na ulicy.
Każdy się spieszy, gna gdzieś przed siebie
nie umie dostrzec piękna stolicy.
Patrzę z podziwem na nowe pokolenia,
doceniam ich zapał i działanie,
cieszy mnie nowoczesność
lecz nutka tęsknoty do dawnej Warszawy
w sercu zostanie.

               

Melancholia życia

 

Coraz częściej wspominam
to co minione.
Szukam dawnego życia
w popiele pamięci.
Przywołuję echo zapomnianych głosów.
Z tęsknotą wyczekuję spotkania
żyjących w przeszłości kochanych osób.
Nie pociąga mnie teraźniejszość,
świat hałasem zniewolony.
Przerażają mnie góry informacji,
środki masowego przekazu,
dzwoniące bez przerwy telefony.
Wytrwale szukam ciszy,
w zgiełku czuję się zagubiona.
Uspokajam przerażone serce,
że do mety już bliżej niż dalej.
Na wszystkie choroby świata
czas najlepszym lekiem.
Niestety, nie wiem jak długo
na ziemi trwać będę.
Długość życia przez Boga
zakryta przed człowiekiem.