Marzenia w szarej porze roku...

W tej szarej porze roku

Gdy dni są coraz krótsze

Patrzę

Przez zapłakane deszczem okno

Na zamazane ludzkie twarze

I marzę...

O podróżach... 

Do egzotycznych krajów

Gdzie gorący piasek w stopy 

Na plaży parzy

Gdzie ciepły wiatr włosy rozwiewa

Gdzie odgłos fal przerywa

Swoim krzykiem mewa

Gdzie na horyzoncie

Niebo z morzem się styka

I gdzie cykad słodka muzyka

Fenomen amfiteatru

Grecki amfiteatr był tak zbudowany
że z każdego miejsca na widowni
aktor był dobrze słyszany.
Nie było mikrofonów ani wzmacniaczy
a każdy słowo słyszał
i wiedział, co znaczy.
Dziś wycieczki turystów
robią doświadczenia
czy z tą akustyką
to nie są złudzenia.
Więc na różnych miejscach
publiczność zasiadła
i wszyscy słyszeli brzęk monety
co na kamień spadła.
Szelest kartki  papieru,
szeptem mówione słowa,
trzask łamanej zapałki -
niepojęta sprawa.
Wieki przeminęły, ruiny przetrwały
nie zmieniły się w niczym
do dziś są świadkiem 
kunsztu greckich budowniczych

Zagubiona owieczka

Nie becz owieczko mała

gdy zbłądzisz na życiowym szlaku,

Szukaj w pamięci drogowskazów

nie wpadaj w sidła strachu

Jak duża owca patrz przed siebie

i nie schodź na manowce
Pilnuj się stada, przewodnika

który zna wszystkie swoje owce

A gdy się jednak zgubisz czasem

kiedy twe serce w trwodze stuka

To nie rozpaczaj, czekaj tylko

Pasterz na pewno cię odszuka

Zostawi wszystkie inne owce

i będzie szukał zabłąkanej

a kiedy znajdzie, zachwycony

cieszyć się będzie z odzyskanej

Pociąg czasu

Jak rozpędzony pociąg
co biegnie po szynach
tak czas ucieka,
nic go nie zatrzyma,
Zwalnia na stacjach życia
byś mógł wsiąść do niego,
Jedziesz nim przez lata,
poznajesz towarzyszy podróży,
Jednym dni płyną szybko,
innym czas się dłuży,
Docierasz w końcu do celu
na stację przeznaczenia,
Wysiadasz, zostawiając bagaż,
Nie ma on już znaczenia,
Inni ludzie wsiadają
do pociągu czasu
Dalej jadą bez ciebie,
I tak to trwa od wieczności,

                               

Uciekający czas...

Młodzi rosną ku słońcu

Patrzą na nas z wysoka

My schylamy się ku ziemi

Oni błądzą w obłokach,

Przed nami czas ucieka

Jak spłoszony zając

Biegniemy za nim z wysiłkiem

Niestety, nie doganiąjąc,