Przydrożna kapliczka

W kapliczce przydrożnej

frasobliwy Chrystus

z lipowego drzewa

ręką artysty wyrzeźbiony

Patrzy na nas oczami

pełnymi smutku i zatroskania

Wokoło kamienie wyślizgane

kolanami, od częstego klękania

W powietrzu szept modlitw

jak dym kadzidła się unosi

Człowiek tu przychodzi z problemami

o ratunek dobrego Boga  prosi

Wpatrują się w Chrystusa

załzawione oczy z ufnością i nadzieją

 Przeplatają się słowa majowych litanii

z październikowym różańcem

Kamień nieszczęścia

Na Stare Miasto

mgła historii opada

przenosi w dawne światy.

Głosem herolda 

wyroki śmierci zapowiada.

Przy ulicy Jezuickiej w Lublinie

ogromny kamień leży

nazwany "kamieniem nieszczęścia"

Dziś obojętnie mijany,

przed laty budził lęk i trwogę.

Tyle razy krwią zbryzgany,

gdy miecz katowski 

ścinał skazańcowi głowę.

Legenda głosi, 

że nawet dotknięcie jego

przynosiło nieszczęście.

Historię o kamieniu

mrożącą krew w żyłach

przewodnik turystom przekazuje.

Niewielu ludzi, 
nawet mieszkających w Lublinie

  wie, gdzie ten kamień się znajduje.

                                    
"Kamień nieszczęścia" - akwarela Artura Orłowskiego

"Kamień nieszczęścia" - według lubelskiej legendy, kamień ten w wieku XV znajdował się na 

dawnym Placu Straceń (Plac Bernardyński); i tu odbywały się egzekucje skazańców.

Kiedyś kat ściął głowę niewinnego człowieka i od tego czasu różne nieszczęścia wiązane były z tym kamieniem.  
I często słyszało się: "nie dotykaj, bo to przyniesie nieszczęście".

Majowa łąka

Nad łąką pokrytą

zielonym dywanem traw

cisza pachnąca ziołami,

wiosennych kwiatów aromatem

unosi się jak kadzidło

nad światem.

Przerywana brzękiem pszczół.

Nad brzegiem strumyka

modre niezapominajki

i kaczeńce,
jak złote krople słońca,
rozsypane na trawie.

Od wody słychać

żab kumkanie

i delikatne świerszczy granie.

                           

Nowe życie

Jak młode listki

rozwijają się na drzewie

tak nowe życie rozwija się w tobie,

Mała drobinka, ożywiona  oddechem

co na twą miłość czeka,

choć tak niewielka

jest zapowiedzią przyszłego człowieka,

Jak pisklę w gnieździe 

co zna tylko ciebie

i na twój głos reaguje

zna twoje radości i niepokoje,

wszystkie emocje twoje czuje,

Przez dziewięć miesięcy

pod sercem ukryte

bezpieczne i chronione

do czasu, kiedy  brama życia się otworzy

Mały człowiek z pierwszym krzykiem

ujrzy świat, 
który Pan Bóg stworzył,