Coraz częściej otacza mnie
niepamięci chmura.
Brakuje słów najprostszych
nazwiska ulatują z głowy,
denerwująca pustka.
Patrzę na stare fotografie
na twarze znajome,
lecz nazwać ich nie potrafię.
Szukam śladów w pamięci
jak w worku bez dna.
Przeglądam stare pamiętniki
czas wspomnień trwa...
Szukałam dawnych wspomnień
nad morzem i nie znalazłam.
Odbite w mokrym piasku ślady
zasypał wiatr.
Wydmy trawą zarosły
nie poznałam ich wcale,
znajomy został tylko
szum morza niesiony przez fale.
Huk wzburzonej wody dudnił
jak stado rozpędzonych koni
które z grzywami z białej piany
biegły w kierunku lądu
jakby ktoś je gonił.
Uspokoiło się morze
tylko mewy krążyły nad głową,
z przeżywanych obecnie chwil
pamięć pisała historię nową.
Matko Najświętsza
na wzgórzu w Częstochowie
czekasz od wielu lat
na swoje dzieci,
które tłumnie idą do Ciebie
w niepogodę i gdy słońce świeci.
Wpatrują się w Twoje
zranione oblicze,
przynoszą swoje troski
kłopoty i bóle,
a Ty ich zawsze wysłuchasz
spoglądasz na nich czule.
Napełniasz serca otuchą,
przemieniasz nasze życie,
zbierasz wszystkie prośby
do Syna je zanosisz
i w naszym imieniu
o pomoc Chrystusa prosisz.
On nigdy Ci nie odmówi
poradzi w każdej potrzebie.
Dobrze mieć taką kochającą Matkę
orędującą za nami w niebie.
Częstochowa 18 lipca, 2020
