Anioł Stróż

Błąka się dusza

po manowcach życia,

ogłuszona gwarem

oślepiona blaskiem

wielkomiejskiego świata.

Szuka drogi

wśród poplątanych ścieżek

aż wreszcie natchniona

wzywa swego Anioła.

On za rekę ją bierze

wyprowadza z labiryntu ciemności,

ociera łzy strachu

z zapłakanej twarzy,

pokazuje uchylone drzwi kościoła.

Zawsze przychodzi

kiedy go zawołasz.

                                

Czekam...

Stoję na brzegu oceanu

niespełnionych marzeń.

Biała mewa z krzykiem odfrunęła.

Wiatr natchnienia

przestał dmuchać w żagle,

opadły jak kurtyna w teatrze,

lub jak ręce zmęczone wysiłkiem.

Czekam, 

może powróci

biały ptak z nowymi pomysłami

na wiersze i na życie.

Wystarczy jedno słowo zachęty

które obudzi mnie z letargu

i małą iskierkę w płomień zamieni

Czasie - czekam, 

czy potrafisz

moje życie odmienić ?

                               

Co powiem ...

Gdy sił zaczyna brakować

a każda czynność jest trudna

jak wędrówka w góry

na które się wspinałam.

Coraz częściej z nostalgią 

dni młodości wspominam.

Gdy oczy już ostro nie widzą

i coraz większe luki w pamięci

przychodzi moment

że spadam z karuzeli życia

a ona dalej się kręci.

Co powiem Panie

gdy do Ciebie wrócę,

czy moim ziemskim życiem

ucieszę Cię, czy zasmucę?

                                 

Matka Litościwa

źródło: internet

Bronisz przed gniewem Ojca

swe niesforne dzieci

usprawiedliwiasz,
prosisz za tymi

co obietnice poprawy składają

a swoim grzesznym życiem

wciąż Boga obrażają.

Stoisz na progu Ojca domu

z zapaloną świecą

by drogę odnalazły w ciemnościach 

dusze
co ku niebu lecą.

Prowadzisz za rękę

do swojego Syna

Matko Litościwa,

nadziejo nasza jedyna.