Trzymam w ręku pożółkłą fotografię
Patrzą na mnie wyblakłe oczy osób
których głosów przypomnieć sobie nie potrafię.
Okruchy życia, postacie i krajobrazy
zaklęte w papier.
Przeżyły swoich właścicieli
i wiem, że nikt już ich nie pozna
bo ich rówieśnicy jak oni
w lepsze światy odpłynęli.
Czas zaciera ślady
jak piasek na pustyni
Kiedyś wszystko wyraźne i ostre
dziś zamglonymi uczynił.
Otaczają mnie ludzie, których nie kojarzę
kłaniają się na ulicy,
a dla mnie to obce twarze.
Potok młodości mnie zalewa
a moja pamięć gaśnie
zamiera, jak umierają drzewa...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz