Jak motyl...

Każde życie jak pajęczyną

oplecione problemami

W nurt kłopotów i niepewności

zostaliśmy porwani

Z czasem w kokonie spraw codziennych

nie możemy już poruszyć się

zbyt mocno skrępowani

Czekamy, 
aby jak poczwarka

w barwnego zmienić się motyla

Rozprostować kolorowe skrzydła marzeń

Z nadzieją wyglądamy

kiedy przyjdzie ta chwila,

ufając, 
że odpędzi wszystkie nasze smutki

i z żalem będziemy ją wspominać

że czas tej chwili był tak krótki