Poruszane wiatrem gałęzie
ożywiają plamy słońca
na cmentarnej alejce.
Cisza przerywana ptaków śpiewem
unosi się między ziemią a niebem
otula spokojem wiecznego snu
groby,
przykryte kamienną płytą
lub kopczykiem ziemi,
gdzie odpoczywają
życiową wędrówką zmęczeni.
Ukończyli już maraton swojego życia.
poznali co było do poznania.
zdobyli wszystko, co było do zdobycia
nie gnębią ich już ziemskie smutki
problemy i troski pozostawili wśród żywych
sygnaturką przy bramie cmentarnej
witają nowo przybyłych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz