Do Ciebie muszę iść...

 Boże, do Ciebie muszę

Iść, skołataną złożyć duszę

Gdy ogrom nauk pierś przygniata

Gdy tyle dróg i tyle światów

Wciąż nowe myśli, nowe ślady

Jak niewiadome tkwią szarady

Gdy rozwiązania czeka wszystko

O jakże marny los czlowieka

Gdy kosmos ręce swe wyciąga

Gdy ziemia łączy się z księżycem

Gdy rozum ludzki wszystko pozna

I stwierdzi - jam wszystkim jest, i niczym