Zmierzch

Słońce chyli się ku zachodowi

gasną na niebie różane zorze

Ciemnym welonem świat otulony

wszystko skąpane w szarym kolorze,

Dokoła cisza, na wpół uśpiona

już drzew kontury zatarte mrokiem

Ostatni promień słoneczny - skonał

i noc zbliża się kocim krokiem, 

     

Ślady twych kroków...

Ślady twych kroków

z chodnika wiatrem porwane

Echo twego głosu

w zakamarkach pamięci schowane

Zamglona postać

co znika w oddali

i moje serce stęsknione

co cicho się żali,

i śmiech twój

który się nie powtórzy

i nadzieja czekania

że wrócisz, z dalekiej  podróży

Skrzypek ze Starego Miasta

Grajek smyczkiem ze skrzypiec

melodię wydobywa,

Spadają rzewne nutki

jak liście z drzewa

kręcą się w locie, szeleszczą,

Inne na bruk spadają

jak krople deszczu,

Jeszcze inne lecą do góry

jak białe gołębie

szybują w chmury,

Kobieta w białej sukni

na starej fotografii

siedząca na balkonie

z uwagą słuchać potrafi,

Młoda para z okna 

jak z teatralnej loży

wsłuchuje się w melodię

którą skrzypek tworzy,

Tyle czasu minęło

szmat życia cały

Nie ma już świadków koncertu

Wspomnienia o skrzypku - przetrwały

Słowa szeptem wypowiadane...

Ciepło co z twojej dłoni
do mojej przenika
i słowa, które dla mojego ucha
są jak muzyka.
Zgubiłem ciebie
wśród pielgrzymów tłumu
Tak chciałem porozmawiać
tak tylko we dwoje, po kryjomu.
Więc słowo szeptem wypowiadam
w jednym rogu kaplicy,
a ono jak pajączek mały
biegnie po ścianie, pełznie po sklepieniu
nie zniekształcone kroków hałasem
ani ludzkim głosem.
Jak w telefonie bez drutów,
w drugim kącie sali
głos twój wyraźnie słyszę
tuż przy mnie, nie z oddali.

     

Kaplica w Katedrze

Akustyczna kaplica jest zagadką

dla wielu pielgrzymów,

Ciekawostką architektury,

miłą niespodzianką,

którą kryją katedralne mury.

Zapach świerkowych gałęzi...

Stoją przy grobach najbliższych

Kładą wieńce i kwiaty

Palą świeczki i znicze, czasami milczą

Łączą sie ze zmarłymi, którzy teraz są z nimi

Bo żyją i są z nami, kiedy ich wspominamy

Łuna świetlista nad cmentarzami

Zapach świerkowych gałęzi

W obłokach pary i dymu

Dusze jak na uwięzi

Między niebem a ziemią

W ten dzień mają przepustkę

Na spotkanie z rodziną