Rok miłości

Poznali się w wakacje
Letnia przygoda, jak wiecie
Chodzili w słońcu, z ptakami nad głową
Jak wszyscy zakochani na świecie

Kołysały się dla nich napęczniałe kłosy
On niebieskie bławatki wpinał jej we włosy
Całowali się idąc miedzą poprzez pola
Pachniała tak cudownie urodzajna rola
I tylko białe kaszki i wdzięczne rumianki
Były świadkami ich sielanki

Wiatr uniósł resztki lata
Jak puch dmuchawca
Już nadeszła jesień w kolory bogata
Całowali się w deszczu
W jesiennej słocie
Mając głowy w chmurach, nogi w błocie
Całowali się zimą, na puszystym śniegu
Pędząc kuligiem w sanek szeregu
Całowali się wiosną pod drzewem jabłoni
Płatki kwiatów spadały, czepiały się dłoni

W maju słowik im śpiewał, bzy pachniały
A ich ręce wciąż jeszcze mocno się ściskały
I znów przyszło lato i nowe wakacje
Lecz każde z nich już miało swoje racje
Ona - chciała jechać na piaszczyste plaże
Dla niego - góry były szczytem marzeń
I rozeszły się ich drogi
W rozgoryczeniu i złości
Ten rok był kwarantanną dla ich miłości
Nie przetrwała ich miłość tak wielka z pozoru
Wyblakło z czasem uczucie krwistego koloru

Piosenka wiatrowa

Zalśniło jezioro od słońca promieni 
Zagrało piosenkę wiatrową
I tylko szuwary szumiały wokoło
Do taktu się chyląc miarowo
Wiatr usiadł na brzeg
I umilkł zmęczony
I słuchał, i patrzył, i dumał
Rozmawiał z rybami, z jeziora falami
Jakby ich wszystkich rozumiał
A kiedy w końcu porządnie  znudził się
Podskoczył do góry, od brzegu się odbił
I poszedł do miasta, by śpiewać dla ludzi
Na dachach spoczywał i gwizdał na drutach
Słuchali go starzy i młodzi
I spotkać go można na miejskich uliczkach
Wśród zgiełku i wrzawy powodzi
Czasem zatęskni do cichej przystani
I wspomni swe harce nad wodą
I wyrwie się z miasta, przyleci z ptakami

Mały duszek

W moim domu

Mały duszek gości
Ruchliwym życiem swoim
Wypełnia dni samotności

Gdy leży w fotelu

Zwinęty w czarny kłębuszek
Bardzo przypomina
Jedną z moich poduszek

Czasem nadstwia łepek

Do kolan się
Przymilnie patrzy na mniełasi
O pogłaskanie prosi

Chowa ostre pazury

Służące mu do obrony
Mruży kocie ślepia
I mruczy zadowolony

W Tobie ufność moja...

O Boże, w Tobie ufność moja

By w świata tłumie, w niepewności

Nade mną ręka była Twoja

Ty zawsze drogę wskazać umiesz

Gdy w duszę wkradnie się zwątpienie

Kiedy złe myśli mnie otoczą

Daj znak od siebie, Wielki Boże

Niechaj me oczy go zobaczą

Czuwaj nade mną, Boże Ojcze

Jak rodzic dobry sprzyjaj czasem

I w każdej mego życia dobie

Me serce będzie Cię przyzywać

Cześć i chwała Tobie Panie

Ja chcę by cześć Twa nieustanna

Wśród ludzi rosła i szła wszędzie

By cały świat śpiewał hosanna

Świt w polu

Już świt swym blaskiem zaróżowił

Jasnobłękitny nieba szmat

Gdy otworzyłeś swoje oczy

Z ufnością patrząc na ten świat

Bo tyle przecież się zmieniło

Gdyś ty w słomianym spał namiocie

Przed twym zaśnięciem

Świat stał w czerni

A teraz cały zalśnil w złocie

Złote sa kłosy, co w ukłonach

Ślą w twoją stronę ciepły blask

Motyle złote iskry niosą

Złote dziewczyny maja włosy

I tak pachnące polem, rosą

Mała mrówka

Mała mrówka, co biegnie
Jak nakręcona dziecięca zabawka
Ciągle zapracowana
Nie ma czasu na oddech
Wciąż gdzieś pędzi zabiegana
Sznureczkiem za nią jej siostry
Ida gęsiego, jedna za drugą
Płyną brązową, żywą strugą
Idą jak wojsko, które musztrę
Miało dobrze wyćwiczoną
Mrówkom nie straszny upał ani deszcze
One pracują wciąż, jeszcze i jeszcze
Zapobiegliwie gromadzą zapasy
Na chłodne, jesienne i zimowe czasy

Deszczowe lato

 

W mokrym asfalcie wszystko odbite jak w lustrze

Deszcz bębni po rynnach, po rynsztokach pluszcze

Ołowiane niebo zasnute chmurami

Jak napęczniała gąbka zawisło nad nami

Deszcz strumieniami po szybach tnie

Czyżby to było lato? - chyba nie

Lato pod parasolem

Czerwiec, pierwszy miesiąc lata

Zamiast słońcem przygrzewać, głupie figle płata

Słupek rtęci posuwa się w góre niemrawo

A przecież na wakacjach miało być klawo

Koszulki gimnastyczne, jak też krótkie spodnie

Leżą nieużywane na walizki dnie

Ciągle w tych swetrach i gumowcach

Trudno wyglądać na sportowca

Nie wyjdziesz nigdzie bez parasola

Oj, zapłakana nasza dola

Z drzew ci za kołnierz woda spływa

Zmoknięty ptak też nie zaśpiewa

I nie położysz koca w lesie

Bo reumatyzm ci przyniesie

Jeszcze miesiąc, dwa, przed nami

Z urlopowymi marzeniami

Jednak prognozy nie najlepsze

Bo przewidują polarno-morskie powietrze

I znów opady i zamglenia

Od wielu lat to się nie zmienia