Życie jak pory roku

Wiosną poczwarka przemienia się w motyla
prostuje barwne skrzydła podobne do tęczy,
Dziecko, wszystkiego ciekawe, zachłanne życia,

niczym się nie męczy,

Lato w dorosłość wchodzi
w wianku z kłosów i maków na skroni,
zabiegane w pracy, zatroskane, wciąż za czymś goni,
realizować musi zamierzone plany,

Jesień na ławeczce spokojnie usiadła,
Patrzy na dojrzałe owoce, na skoszone pola,
Po życiowych zmaganiach
przyszła dla niej odpoczynku pora,

Zima białym szronem osiadła na włosach
gaśnie na ustach w ostatnim oddechu,
Jak mijają pory roku w kalendarzu
tak przemija życie w człowieku,