Świerk

Stoi za moim oknem, wysmukły, strzelisty

Na pierwszym planie

Ważny jest i niebotyczny

W dali gór zarys widać

Ozłocony słońcem

Które ostatnie płaty śniegu wypiją

Promieniem gorącym

I stoją czuby sosen bogate zielenią

A kiedy wiatr poruszy ich splątane grzywy

To szum fali niesie

Szum morza prawdziwy

Śnieg pozostał na ziemi, w gęstwinie korzeni

I chłód czujesz na rękach

Zimno cię przenika

Zima wciąz tu króluje i trwać będzie długo

Pomiatając wiosną jak niedobra sługą