Iskierki życzliwości

W szarości dnia codziennego

Jestem jak motyl utkany z tęczy

Któremu skrzydła opadły

I fruwanie go męczy

Jestem jak ślimak zamknięty

We własnej skorupie

Którego nic nie obchodzi

Wszystko wydaje się głupie

Moje kłopoty – największe

Moje choroby – najcięższe

I myślę w złości

O niesprawiedliwości

A przecież słowo „dzień dobry”

„proszę” i „dziękuję”

Jak klucz otwiera serca ludzi

I prawie nic nie kosztuje

Iskierki życzliwości

Uśmiechem podsycane

Zapalają ogniki radości

W oczach napotkanych

Dotykają się ręce

W geście powitania

Słowa otuchy zmuszają

Upadłych do powstania