Pajęczyna

Życie - nitka pajęcza, uprzędzona czasem

Rośnie motyw misternej koronki

Rozwlekany na gałazkach lat

Przybywają nowe wzory

Mienią się nowe kolory

Nowe desenie tworzy świat

Czasem muszka zdarzenia tu wpadnie

Potarga sieć pajęczą, pobrzęczy

Potem dźwięk jej umilknie, z sił opadnie

Uspokoi się, i znowu cisza

Wiatr lekko pajęczyną zakołysze

Tak i życie wzburzone wydarzeń falami

Zmąci spokój i burzę roznieci nad nami

Lecz czas - lekarz najlepszy

On wszystko uleczy

I patyna wieku przykryje nasze dusze

Nawet najgłębsze rany zabliźni, zatrze ślady

W pamięci pozostanie zamglony obraz przeszłosci

Czasem owad silniejszy przerwie nitkę pajęczą

I zrujnuje misterną robotę

Pająk tkał ją czas długi

Nitkę ciągle przeplatał

I ta praca jest teraz daremną

W życiu ludzi tak bywa

Że w codziennym i szarym dni śladzie

Jeden rodzi sie może, a drugiego ubywa

Tak śmierć nitkę żywota urywa

Ginie życie misternie przędzone przez lata

Jak pajęczyna potargana

Wzory wrażeń, wesołe i smutne

Giną w mroku zapomniane

Zostają strzępy wspomnień

Wiersz Elżbiety Chabros