Nieszczęście

 

Noc drzemie uśpiona w szafirowym niebie

Słucha szmeru liści rosnących na drzewie

Zapatrzona w anioły z twarzami bladymi

Które z połamanymi skrzydłami spadają ku ziemi

Widzi myśli lecące ku górze, jak ptaki

Co z krzykiem zderzają się o siebie

Słyszy szum ludzkich głosów

Stępiony przestrzenią

Widzi sowy, które budzą się z uśpienia

I gwiazdy, słyszy ich dziwną muzykę

Jak brzęczenie polnych koników

A gwiazdy migają jak zbite lusterko

Co upadło, i z brzękiem na kawałki pękło

Nieszczęście przyniesie - powiedziałby człowiek

Biorąc okruchy w swe ręce


Wiersz Elżbiety Chabros